دست‌هایت مرتع انگورهای نوبر است

در خم زلف تو آن خال سیه دانی چیست؟

بوسه‌ات بوی جهنم، بوی آتش می‌دهد

به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید

ما چاره‌ی عالمیم و بیچاره‌ی تو

رغبتم سوی بتان‌ست، ولیکن دو سه روز

من گرفتار و تو در بند رضای دگران

منم آن شیخ سیه‌روز که در آخر عمر

باور نکردنی‌ست پس از قرن‌ها هنوز

چندی‌ست که سردم شده دور از دم گرمت